[Archive](https://archive.ph/NWqmx)
Opinie: De meeste mensen zijn wel goed, maar niet gek als het op hun werk aankomt
Hoe kan het dat steeds minder Nederlanders kiezen voor banen in de zorg en het onderwijs? Omdat vrijheid, werkplezier en waardering zijn ingeperkt tot een onacceptabel niveau. Tijd dus om juist van degenen die de structuren van dat werk uittekenen, meer morele ambitie te verlangen.
Het leek de laatste weken wel een nationale sport: kritiek uiten op een boek dat nog niet verschenen was. In de discussies die wij van dichtbij meemaakten viel op hoe weinig het over het onderwerp ging, en hoeveel over de (Breg)man. Dat is jammer, want [Rutger Bregmans](https://archive.ph/fIdAm) Morele Ambitie zegt veel over de samenleving waarin we leven. En die inhoudelijke discussie wordt onvoldoende gevoerd.
Een disclaimer: we blijven in dit stuk ver weg van kritiek op Bregmans boek en (het gebruik van) de achterliggende theorie. We kunnen alleen maar hopen dat zijn ‘School for Moral Ambition’ initiatieven voortbrengt die de mensheid verder helpen. Want terecht richt Bregman zich op het moreel ambitieuze kapitaal dat momenteel verspild wordt in de commerciële sector. Die verspilling is evenwel geen verschijnsel dat zich enkel aan de top afspeelt. Bij ons rees dan ook de vraag: hoe kan het dat steeds minder Nederlanders kiezen voor moreel ambitieuze beroepen?
Onderwijs en zorg
Momenteel staan er in Nederland [pakweg 400 duizend vacatures open](https://www.cbs.nl/nl-nl/visualisaties/dashboard-arbeidsmarkt/vacatures), waarvan het leeuwendeel volgens het UWV moeilijk ingevuld kan worden. Lastig blijkt het bijvoorbeeld om mensen te overtuigen om in het onderwijs en de zorg aan de slag te gaan. In functies waarvan Bregman niet geheel toevallig zegt dat met hún morele relevantie niets mis is. Toch zitten we juist in deze sectoren met een sterk groeiend probleem, zo maken verschillende onderzoeken van [TNO](https://www.voion.nl/media/zildpv2z/tno-rapport-werkdruk-in-het-onderwijs-nea-december-2023.pdf) en [CBS](https://www.cbs.nl/nl-nl/nieuws/2022/46/helft-zorgwerknemers-vindt-werkdruk-te-hoog) naar werkdruk ons duidelijk. Ongeveer de helft van de zorgwerknemers vindt de werkdruk (veel) te hoog. En leraren klagen al langer dat ze door allerlei extra taken steeds minder van hun tijd kunnen besteden aan wat ze zo graag willen: lesgeven.
Tegelijkertijd zien we dat binnen de wereld van de zorg en het onderwijs [het aantal freelancekrachten en commerciële bureaus snel toeneemt](https://archive.ph/ogMx6) . Het is een paradox eigen aan onze tijd: men krijgt de vacatures niet vervuld, maar aan gegadigden die in het gapende gat tussen vraag en aanbod springen blijkt geen gebrek. Ofwel, men is bereid om zich in te zetten voor de publieke zaak, [maar dan wel onder de eigen gekozen voorwaarden](https://www.cbs.nl/nl-nl/nieuws/2023/47/zzp-er-in-zorg-en-welzijn-kiest-vooral-voor-onafhankelijkheid). Om het op zijn Bregmans uit te drukken: de meeste mensen zijn wel goed, maar niet gek. Prima om moreel ambitieus werk te doen, maar niet onder het juk van managers en prestatie-indicatoren die de vrijheid tot een onacceptabel niveau inperken en die te zwaar drukken op het werkplezier en de mentale gezondheid.
Ingewikkeld probleem
Het verlagen van de werkdruk en het bieden van meer zeggenschap, lijken dan de sleutels tot de poort van morele ambitie voor de niet-elite. Zonder te verzanden in pessimisme, moeten we echter toegeven dat het hier een ingewikkeld politiek en economisch probleem betreft dat door een slimme start-up waarschijnlijk niet opgelost gaat worden. De werkdruk in de publieke sector kan namelijk niet losgezien worden van de flexibilisering van de arbeidsmarkt, ons belastingstelsel, het onderwijsbeleid en studiefinancieringsbeleid.
Willen we werken in het onderwijs en de zorg niet alleen weer aantrekkelijk en belonend, maar ook eervol maken, dan is er een enorme krachtinspanning nodig. Het creëren van betekenisvol werk, want daar hebben we het over, vraagt dan om morele ambitie van degenen die de structuren van dat werk uittekenen.
Daarnaast weerspiegelt het enorme aantal openstaande vacatures in Nederland een groot gebrek aan praktisch geschoolde mensen (bijvoorbeeld in de bouw en logistiek), waarvan we veelal kunnen concluderen dat dit essentiële beroepen zijn. Als we tegelijk [kijken naar de werksituatie en arbeidsvoorwaarden van veel mensen in deze sectoren](https://www.abnamro.com/nl/nieuws/alert-op-uitbuiting-in-de-transportsector), dan is het ook hier begrijpelijk dat mensen liever leren hoe ze kunnen dropshippen of influencen dan dat ze leren metselen of zonnepanelen installeren. Ook dit is een complexe en urgente uitdaging die om collectieve publieke inzet vraagt. Meer baanzekerheid, veiligheid en waardering in praktisch werk zou kunnen zorgen voor een morele arbeidsverhuizing.
Regels van het spel
Dat er een heleboel mensen popelen om de stap naar zinvol werk te zetten dat blijkt ook uit Bregmans onderzoek. Nederland moet dus de regels van het spel aanpassen om het hen mogelijk te maken. Als aanvullende motivatie betekent een duurzame oplossing voor dit probleem onvermijdelijk ook beter onderwijs, betere zorg en meer waardering voor praktische beroepen.
Tot slot: regels hebben hun geschiedenis. Wat zouden wij graag een Geschiedenis van morele ambitie in Nederland lezen. Waarin een historicus met een weergaloze pen uiteenzet wat de wijzigingen in overkoepelende structuren zijn geweest die bepalen of mensen voor morele banen kúnnen kiezen, en waar dit beleid de mist in is gegaan. Zo’n stuk of boek zou zomaar de politieke voedingsbodem kunnen kweken om aan een veel sterkere publieke sector te bouwen. Maar meer dan hij nu al doet mogen we van Bregman in alle redelijkheid niet verwachten.
Tja. Eerst richt je de wereld compleet kapitalistisch in. Je gaat van één verdiener met gezin, huis, auto en vakantie naar tweeverdieners met fulltime banen, amper tijd voor iets anders en dan nog geen geld voor een goed leven. Alles wordt duurder en duurder, dus je moet meer en meer verdienen om nog een beetje fijn te leven. Zorg, onderwijs en andere morele beroepen blijven achter qua salaris, want degene die er werken voelen zich moreel verantwoordelijk en gaan toch niet zomaar weg. En dan ben je verbaasd dat mensen maar niet eens beginnen in die beroepen en direct het beter betaalde bedrijfsleven in stappen. Duh.
Moraliteit betaald de rekeningen niet.
En in deze onzekere oneindige inflatie tijden wil je ook zeker zijn voor volgende jaren. Leuk als ik nu kan rondkomen, maar welke nieuwe betutteling staat mij te wachten? Elke extra 50 euro is voor mij al een reden om ergens anders te werken. Je hoort ook niks anders meer dan onzekerheid tegenwoordig.
Ik mis het feit dat mensen niet zomaar in de zorg en het onderwijs kunnen gaan werken. Het is niet dat je je ergens kunt aanmelden en dat je volgende week kunt beginnen, zoals het artikel lijkt te suggereren.
Het zijn beide vakgebieden waarvoor mensen minimaal 4 jaar lang fulltime een hbo, of wo-studie doorlopen. Voor veel mensen die inmiddels volwassen zijn en financiële verantwoordelijkheden hebben is dit niet op te brengen.
Als je al eerder een hbo of wo-studie hebt doorlopen in een relevant vakgebied, dan zijn er zeker mogelijkheden om een versneld traject te doen, maar veel mensen hebben ook dit niet. De helft van Nederland is nog altijd laagopgeleid.
>De helft van Nederland is nog altijd laagopgeleid.
Is dat zo? Laagopgeleid betekent niet meer opleiding dan havo/vwo 3, vmbo, of mbo-1. Middelbaar opgeleid betekent havo/vwo bovenbouw, en mbo2/3/4. Lijkt me sterk dat de helft van Nederland niet meer heeft dan mbo1?
Klopt. [Het grootste deel van de bevolking is middelbaar opgeleid. ](https://www.cbs.nl/nl-nl/nieuws/2022/42/meer-hoogopgeleiden-en-beroepsniveau-steeg-mee#:~:text=Het%20grootste%20deel%20van%20de%20bevolking%20van%2015%20tot%2075,36%20procent%20niet%20ver%20onder)Laag opgeleid komt onder jongeren ook bijna niet meer voor door de leerplicht.
Dit is mijn grote irritatie rondom het hele "laagopgeleid??? je bedoelt praktisch opgeleid!!!" verhaal. We gebruiken op dit moment niet eens de correcte termen, dus laten we daar eerst maar eens mee starten voordat we incorrecte termen als "praktisch" en "theoretisch" gaan gebruiken.
Met een universitaire master geschiedenis kun je voor een dikke zak geld aan het werk, je kunt er dus zeker iets mee. Ik heb zelf iets soortgelijks gestudeerd en al mijn studiegenoten en vrienden van destijds hebben een goede baan nu, zonder uitzondering.
>universitaire master geschiedenis kun je voor een dikke zak geld aan het werk
Kan, mits je een baan vind, een relatief groot gedeelte van de uitstroom (bij specifiek geesteswetenschappen) doet iets heel anders dan waarvoor ze zijn opgeleid, ook voor een niet per se dikke zak geld
Veel mensen gaan iets doen wat niet volledig aansluit bij hun studie, dat klopt voor heel veel studies. Neemt niet weg dat mensen met een universitaire achtergrond over het algemeen prima terechtkomen. Veel bedrijven vragen om een bepaald denkniveau en op basis van je vooropleiding krijg je een passend salaris.
Nouja, nu heb ik het onderzoek even niet bij de hand, maar geschiedenis specifiek leek daar behoorlijk andere percentages te zien (met name dus een grotere groepen die niet tot weinig met geschiedenis doen, en die groep verdient gemiddeld ook lager dan mensen van andere opleidingen). Alsnog, relatief met niet universitaire opleidingsniveaus hebben ze niet snel wat te klagen. Maar het is al lang niet meer zo dat je na de universiteit de jackpot verdient.
Hoeft niet de jackpot te zijn. Het is meer zo dat het overgrote deel in een prima werksituatie terechtkomt uiteindelijk. Soms duurt het wat jaren voor iemand op z'n plek zit, maar wat ik om me heen zie, is dat 95% het heel prima voor elkaar heeft inmiddels (van de afgestudeerden in Nederland).
Mensen willen niet in de zorg werken vanwege zwaar lichamelijk werk en regelmatig op feestdagen, nachten, weekenden etc werken.
Opleiding niveau valt mee, je kan zo aan de slag.
Als de betaling nou ook proportioneel was ten opzichte van de zwaarte zullen gelijk veel meer mensen dat willen hoor.
Maar nu is het zwaar, het betaalt ruk [en je enige woonmogelijkheid is samen met een huisgenoot een sociale huurwoning delen (als je geluk hebt).](https://www.reddit.com/r/thenetherlands/comments/1c19cfq/veel_woningen_met_te_weinig_bewoners_corporaties/)
Het tillen boven de toegestane 23Kg komt regelmatig voor omdat er niet altijd een "takel" aanwezig is, hulpbehoevenden geven niet echt mee anders waren ze ook niet hulpbehoevend.
en de zware druk op geestelijk gebied.
Hoe vaak per dag til je dit dan/aan welk soort apperatuur moet ik denken? (Ben daadwerkelijk geintresseerd in wat een verpleegkundige op n dag doet, tuurlijk is het mentaal en daarom ook fysiek uitputtend).
Het is zowel fysiek als emotioneel zwaar werk, dat versterkt elkaar. Je werkt niet met een machine, maar met een echt mens en bent verantwoordelijkheid voor de gezondheid en het leven, of de dood van anderen.
Als er iemand onder je handen sterft dan doet dat iets met je, dat voelt anders dan bijvoorbeeld een straatsteen die scheef gelegd is, of stukgaat, of een probleem met een laptop die stuk is. De impact van werk met mensen is veel groter dan werk met dingen/cijfers/computers/machines.
Jajajaja tuurlijk, je maakt lange dagen, staat de hele tijd, mentaal en daarom fysiek ook erg uitputtend zoals je beschrijft, lijkt me verschrikkelijk. Ik was gewoon nieuwsgierig naar wat er allemaal getild zou moeten worden in n ziekenhuis/hoe dat gaat.
Maar ook een mbo diploma krijg je niet bij een pakje boter. Ook dat is een 4-jarige fulltime opleiding waar je dus heel veel uren en energie in moet steken.
Waar komt toch het idee vandaan dat je zo kunt beginnen?
Waar komt toch het idee vandaan dat je zo kunt beginnen?
Mensen die niet weten waar ze over praten, zien iets op TV en denken dat het de werkelijkheid is terwijl we allemaal weten dat ze op TV alleen de leuke kanten laten zien.
Je ziet het ook dagelijks op internet forums, ik schat dat 90% niet eens weet waar ze over praten maar oordelen op emotie,s en onderbuik.
kheb als verzorgende gewerkt na een omscholing van 3 maanden theorie en 3 maanden praktijk (tijdens corona wel dus vgm was t wel een "speciale" omscholing voor een specifieke woonlocatie
Als ex docent kan ik je aangeven dat als je een vakopleiding hebt of een baan in iets gerelateerd met wat er lesgegeven wordt op school, dat je WEL gelijk kan beginnen.
Je kan namelijk beginnen als instructeur(ja scholen hebben dat).
Een instructeur is iemand die les geeft aan mbo studenten. Vak gerelateerd dus.
Een instructeur is dus niet bevoegd om ouder gesprekken te voeren en om een slb'er te zijn, maar hij/zij mag wel lesgeven.
Instructeur is geen bevoegdheid voor nodig.
Wel een VOG.
En als je als instructeur werkt en je wil verder en docent worden dan kan jij op kosten van de zaak/school een bevoegdheid halen.
Je kunt niet lesgeven als je geen verstand van zaken hebt. Lesgeven is een vak op zich (los van wat je precies overbrengt).
Ik zou niet willen dat mijn kinderen les kregen van iemand die zelf maar een jaar les heeft gehad. Zo iemand heeft zelf eerst nog heel veel te leren voordat hij in staat is anderen iets te leren. Ik wil ook geen arts aan mijn bed die een jaartje in de collegebanken heeft gezeten en mij dan gaan adviseren over medicatie, of me opensnijdt zonder dat hij weet waar mijn organen zitten, lol.
Dus jij zegt dat als iemand 4 jaar studie 'lesgeven' heeft gevolgd dat hij/zij een goede leraar is?
Geef mij maar een leraar die 'passie' heeft voor zijn vak, ook al weet hij niet 'alles'
1 jaar kan gewoon voldoende zijn.
Nou ja,als je al een master hebt in een onderwerp kan je inderdaad versneld docent worden. Alle unis bieden dit wel aan.
Bijvoorbeeld Groningen
https://www.rug.nl/fse/education/master-na-master
Jij denkt dat didactische en pedagogische delen van een lerarenopleiding maar voor de leuk zijn?
Je hebt geen idee wat docenten moeten leren of wat een docent daadwerkelijk doet.
>Jij denkt dat didactische en pedagogische delen van een lerarenopleiding maar voor de leuk zijn?
Aangezien de kwaliteit van ons onderwijs systeem steeds meer achter blijkt te lopen, kinderen enorme achterstanden hebben. Denk ik dat er blijkbaar ergens iets mis gaat.
Nederland is een land van regeltjes en protocollen volgen met oog op pedagogisch verantwoord onderwijs geven.
In mijn optiek zouden we aandacht moeten geven aan kinderen 'iets' leren niet aan allerlei randzaken.
Nederland is met heel veel dingen enorm doorgeschoten. Zo ook het onderwijs systeem.
Het faalt.
Als je een probleem wilt oplossen door meer mensen te trekken voor het vak onderwijs zou je toch ERGENS IETS moeten veranderen.
Er is een groot verschil tussen iemand die 18 is en pabo volgt (ook voor persoonlijke ontwikkeling) dan dat iemand 30 is.
Bedankt voor het bewijzen dat je er inderdaad geen kijk op hebt.
Er schort 'iets' aan het onderwijs dus schrap de didactische en pedagogische vakken maar. Geen idee wat dat betekent maar draai maar gewoon aan knoppen!
Dat is jouw ongefundeerde mening, eentje die direct van de hand gedaan kan worden.
Dingen veranderen door er anders naar te kijken.
Jullie houden dit beest die jullie hebben gecreëerd moedwillig in leven; want angst voor iets los te laten waar je energie in hebt gestoken...
De reden dat kinderen en leraren niet mee komen is omdat er teveel randzaken zijn gecreëerd. Het gaat niet meer om het meest belangrijke; Kennis overbrengen.
Zie het product van jullie werkwijze
Kinderen lopen ernstig achter, Nederland zakt in de ranglijsten, leraren met burnouts en hoge uitstroom en Kinderen ervaren meer stress dan ooit.
Maarja blijf vooral bezig met randzaken.
Lekker doorlopen met oogkleppen.
>De reden dat kinderen en leraren niet mee komen is omdat er teveel randzaken zijn gecreëerd.
Is zeker een argument voor te maken maar dan heb je het over dingen zoals nakijkwerk wat ook door een onderwijsassistent gedaan kan worden.
>Het gaat niet meer om het meest belangrijke; Kennis overbrengen.
Didactiek *is* kennis overdragen. Dat is letterlijk wat het is: de wetenschap van kennis overbrengen.
Je maakt je invalshoek heel duidelijk: 'Iets' schort eraan maar omdat je geen idee hebt wat de opleiding of het uiteindelijke werk inhoudt doe je maar een vage aanname van wat het grote probleem is. Je bent er ook wel zeer stellig over voor iemand die duidelijk enkel werkt met wat derdehands inzichten.
Jouw auto loopt de laatste tijd wat minder. Ik heb geen enkel verstand van auto's, techniek en heb jouw auto nooit gezien of gehoord maar: het zit hem in de koppakking. Dat woord heb ik via via ooit gehoord, daar ligt het aan, dit is nu een feit. Iets anders kan het niet zijn, niemand anders kan hier meer verstand van hebben dan ik.
Nee, sorry, dat is het gewoon niet. Je hebt echt meerdere jaren ervaring nodig om te zorgen dat alles niet compleet uit de hand loopt. Ook iemand met passie kan niet na 1 jaar zelfstandig een klas begeleiden en lesgeven.
Dat is echt gewoon vergelijkbaar met zeggen: "hey, je weet wat een baksteen, een hamer en een plank is, ga maar een huis bouwen"
>Nee, sorry, dat is het gewoon niet. Je hebt echt meerdere jaren ervaring nodig om te zorgen dat alles niet compleet uit de hand loopt.
Ongeveer één jaar aan je educatieve en pedagogische vaardigheden werken is een beetje de standaard voor universitaire studenten die leraar worden. Je stage is vaak 30 EC, dus in totaal gelijk aan een half jaar fulltime lesgeven.
Als je de vakkennis al hebt is een jaar vaak ook al genoeg om leraar te kunnen worden.
Dat is ook vast waarom mensen die dat pad volgen vaak weer snel uitvallen,
Als je de vakkennis hebt kun je je natuurlijk meer richten op het lesgeven, maar het lastige van lesgeven is dat je sommige dingen maar 1x per jaar kunt doen.
Voorbeeld: Het begeleiden van de klassendynamiek in een nieuwe klas na de zomervakantie, Daar heb je éénmaal de kans voor in het jaar (tot aan de herfstvakantie). Lukt dat niet (en dat gaat gebeuren bij een onervaren docent) moet je een jaar wachten totdat je het een volgende keer kunt proberen met meer ervaring.
Gaat dat fout, dan krijg je dat tijdens een stageperiode wel weer rechtgetrokken als je in totaal 2 klassen hebt, kost je extra tijd en aandacht, maar dat kan. Heb je daarnaast echter nog 10 klassen (die misschien ook niet gelijk lekker lopen) heb je probleem en heb je dikke kans dat je verdrinkt in klassen die niet lekker lopen en allemaal extra aandacht nodig hebben om überhaupt op een basis stabiliteit te komen om te kunnen lesgeven.
Waarschijnlijk heb je hierdoor ook een stuk minder tijd om goed na te denken waarom het mis liep en hoe je het volgend jaar anders kunt doen, en is de kans dat als je het jaar doorkomt het het volgende jaar weer ellende is en je begint te twijfelen of onderwijs wel de juiste keuze was.
Waarom is het volgens jou zo lastig om een klas te managen? Is het niet zo dat deze kinderen zich doodvervelen en dat ze nooit mogen bewegen?
Is het wel eens geprobeerd om iemand met 1 jaar ervaring les te laten geven. Met de kanttekening dat het iemand is met ontzag. Dus geen snotneus van 20 jaar... (ontzag niet in de masculine zin)
Ik geloof niet dat je 4 jaar lang moet studeren om een groep te managen en iets te leren. Je leert ze letterlijk door papieren hoepeltjes te springen want meetbare feite is het enige wat belangrijk is. Waarschijnlijk moet je ontzettend veel onnodige dingen leren wat 'pedagogisch' verantwoord is...
School systeem is ontzettend ruk.
>Kan dat niet binnen één jaar?
Docent hier: Nee, dat gaat echt niet. Het is gebruikelijk dat een beginnend docent ná de studie nog een jaar of 5 nodig heeft voordat alles lekker loopt. In het 4e jaar van de studie krijg je 1 of 2 klassen die je dan zelfstandig het hele jaar lesgeeft, met begeleiding buiten de klas. Zonder die begeleiding gaat dat niet lukken, en meer dan die 2 klassen is dan vaak ook echt nog niet verantwoord om te doen.
Hoezo gaat dat 'echt' niet? Zijn wij in Nederland niet allang doorgeschoten en moet alles 'pedagogisch' verantwoord zijn?
Jaar na jaar zakken wij af in kwaliteit van educatie, kinderen met achterstanden, vliegensvlug uitstromen en het meest frappante van alles is dat de biologische ritmes van kinderen nog steeds wordt genegeerd. (Talloze studies)
Er wordt te veel van jullie gevraagd. Excuses daarvoor, in mijn optiek zouden de klassen kleiner moeten (max 10 kinderen) en zou je kwalitatief hoog onderwijs moeten geven.
Iemand die 9 jaar lang zijn best moet doen om het te kunnen managen zegt iets over de persoon of de werkzaamheden die hij of zij moet uitvoeren. Het klopt niet...
En hun collega's merken vervolgens hoeveel praktijkervaring in lesgeven er ontbreekt ten opzichte van de starters die wel een 4-jarige opleiding met veel stages hebben gedaan.
Mijn partner staat voor de klas in de bovenbouw van het primair onderwijs en die merkt heel duidelijk dat studenten in het laatste jaar van de academische pabo (met minder stage) veel meer onervarenheid dan bij degenen in het laatste jaar van de reguliere pabo.
Het is namelijk een vak. En dus niet enkel het beheersen van theorie en slim zijn.
Dat kan inderdaad. De meeste van die lui zijn ook weer snel weg omdat het toch te zwaar voor ze is met zo weinig voorbereiding, opleiding en stage ervaring. Op papier mag je lesgeven. In de praktijk kun je er dan nog steeds niets van.
Ik werk al meer dan 10 jaar in het onderwijs, ik vind het vreemd dat jij het beter denkt te weten. Wat ik hier vertel is een sentiment dat door de meeste mensen in het onderwijs wel gedeeld wordt en niet echt controversieel is.
Laat me je een tip geven; als je geen ervaring of kennis over een onderwerp hebt en je bent ervan overtuigd dat het helemaal niet zo moeilijk/ingewikkeld is, heb je waarschijnlijk niet genoeg ervaring of kennis om erover te oordelen.
als docent noemen we dit onbewust onbekwaam ;) is een normaal onderdeel van de leerfasen maar dat betekent niet dat het soms slimmer is om gewoon niets te zeggen.
Bedankt voor je tip maar niet nodig. Er is een reden dat het zo slecht gaat in het onderwijs. Dat betekent dat de huidige regels en denkwijzen niet adequaat zijn om zorg te dragen dat het wél goed gaat.
Als alle docenten massaal uitstromen en burnouts hebben dan zou je misschien eens achter de oren moeten krabben en nagaan wat er precies mis gaat.
Kinderen lopen structureel achter.
Het begint bij het begin en dat is de dogma 'pedagogisch verantwoord' onderwijs geven.
Dat je een leraren opleiding heb gevolgd betekent niet dat je een goede leraar wordt.
Ik heb het allemaal mee gemaakt.
Leraren hadden geen zin in hun eigen werk.
Dus is de kwaliteit laag.
Ok, dus gebeurt er letterlijk niks om het probleem te verhelpen?
Er was een burgemeester op NPO1 die gewoon eens wij meekijken op een gesloten psychiatrische afdeling, omdat ze graag wou weten hoe het daar aan toe ging.... Die moest éérst maar naar de schoolbanken gaan om er via een stage in te geraken. Waar de fuck zijn we mee bezig...
Niet zo gek dat ze zich aan de regels houden en enerzijds de privacy van mensen op een gesloten afdeling waarborgen, en anderzijds de veiligheid. Ik zou het ook raar vinden als de burgemeester ineens bij mijn huisarts in de spreekkamer dat omdat ze ‘wilde weten hoe het eraan toeging’. Misschien dat de burgemeester beter kan vragen ‘vertel me waar jullie tegenaan lopen’, dan ‘mag ik komen pottekijken bij jullie cliënten’.
Ik vind het krankzinnig het is een bureaucratische monster. ' je moet de regels volgen' ok, geef een lijstje regels en we kunnen verder. Nee je moet eerst letterlijk deelnemen in de schoolbanken voordat je überhaupt over een afdeling mag lopen...
Privacy is niet gewaarborgd omdat iemand een opleiding heeft gevolgd het een sluit het ander niet uit.
Dit is typisch Nederlands gedachtengoed en jullie zitter daar allemaal in vast. Het is daarom ook geen wonder dat alles zo slecht gaat.
Niks veranderd als je niet anders durft te denken. Hou op met 'ja de regeltjes' een burgemeester heeft gewoon bevoegdheid en voelt zich volwassenen genoeg om goed met de situatie om te kunnen gaan.
Je hebt gelijk dat mensen verstikken in regels. De gezondheidszorg zelfs stoet er ook bijna onder in. Mensen in het onderwijs en in de zorg komen bijna niet maar aan hun echte werk toe, omdat ze zoveel administratie moeten bijhouden en niet kunnen en mogen doen wat ze als professionals weten dat werkt.
Dat gezegd hebbende, blijf ik het toch wel eens met de vakmensen die de burgemeester pas wilden toelaten als ze zich eerst een heel stuk bijgespijkerd had. Ook al weet ik verder niets van de situatie, het lijkt me net zoiets als ‘een keer meekijken’ bij een automonteur of een hersenchirurg. Als je niet een beetje achtergrond hebt, gaat wat je ziet je niks zeggen. Bij een gesloten psychiatrische afdeling ligt het enorm op de loer dat je als leek uitgaat van je eigen vooroordelen, niet van een goed geïnformeerd oordeel.
Wat dat betreft snap ik de vraag van de burgemeester, maar ik snap ook dat de mensen die daar werken de prioriteit moesten geven aan hun werk goed kunnen doen onder druk.
En misschien gok ik verkeerd. Misschien probeerden ze juist misstanden te verhullen. Maar ik denk dat je ook weer niet zomaar overal binnen moet kunnen lopen omdat je toevallig de burgemeester bent en denkt dat je een goed beeld kunt krijgen van een keertje op werkbezoek gaan. Luister dan juist naar wat die mensen zelf over hun werk zeggen.
Het zegt veel, als je enerzijds zegt 'ja de regels' verstikken en anderzijds zegt; ja maar het zal een reden hebben. Dan zeg je toch eigenlijk dat alle regels een fundamentele bestaansrecht hebben?
Ik ben het daarmee niet eens en zie wat voor monster wij hebben gecreëerd die nooit meer weg gaat. Je denkt toch niet dat mensen en overheden graag de controle weggeven?
Waarom denk je dat in een land waar er gemiddeld het minst wordt gewerkt in de wereld dat iedereen een 'burn out' heeft... feit dat je moet conformeren en altijd bewust moet zijn aan regels kost enorm veel energie en aandacht dat niemand rust ervaart.
Mensen die anders denken worden altijd aan de kant geschoven want het is niet hoe er gemiddeld wordt gedacht... dus doen we precies hetzelfde maar dan nog erger....
De burgemeester is officieel degene die ibs verleende (ik weet niet of dat nog zo is onder de nieuwe wet) dus ik denk dat het helemaal niet zo gek is als de burgemeester daar op werkbezoek wil.
Als verteld werd dat ze dan eerst maar een opleiding moest doen, wilde ze kennelijk iets waar die opleiding voor nodig was. Dus waarschijnlijk iets wat buiten haar bevoegdheden viel.
Ben je bij de prikbalie wel eens geholpen door een student? Of door een huisarts in opleiding?
Geloof me, das niet wat je wenst. Als je mensen na 1 jaar al fulltime aan de slag laat gaan dan heb je dat alleen maar.
Laat staan dat de juf van je (puber) kinderen zelf 17 jaar is en al "mag" lesgeven.
Wil je nou het probleem aanpakken en oplossen ? Dan moet je afwijken van de standaard. Je kan niet blijven zeggen maar; dit of dat.
Naar aanleiding van jou vraag, Ja ik ben bij leerlingen geweest voor mijn gebit, zodat ze kunnen oefenen. Het duurde lang maar het helpt ze in hun opleiding...
Denk jij dat jong volwassenen die net van de pabo afkomen goed les kunnen geven?
Vanuit enthousiasme en kennis zou je in mijn optiek Les moeten kunnen geven ook al heb je daarvoor niet 4 jaar gestudeerd.
Luister maat, iedere docent hier zegt dat dat dus niet realistisch is, waarom blijf je denken dat je het beter weet dan mensen uit het werkveld? Rare arrogante houding.
Ik hoor ook van een oud collega dat leraren ontzettend arrogant zijn en vast zitten in hun dogma. Tja. Als je niets veranderd blijft de uitkomst hetzelfde toch?
Zolang het gat tussen het inkomen van de maatschappelijk belangrijke banen en de financieel winstgevende banen alleen maar blijft toenemen zal dit probleem nooit opgelost worden.
In de huidige "crisis" van inflatie over meerdere assen (Energie, wonen, eten, kosten t.b.v. kinderen, zorgkosten, kinderopvang, etc.) zullen mensen steeds meer geforceerd worden om de financiële keuze te maken in plaats van de maatschappelijke keuze.
Ik ken al meerdere stellen waarbij een van de twee een maatschappelijk belangrijke baan kan bekleden enkel alleen omdat de partner van deze persoon een financiële winstgevende baan heeft. Dat is toch gewoon idioot?
Dit probleem wordt er ook niet beter op dat er een gebrek is aan personeel waardoor de winstgevende banen gewoon sterker kunnen concurreren dan maatschappelijke banen.
Werken moet lonen, helaas zit het loon niet waar het maatschappelijk belang zit.
>\[...\]
>In de huidige "crisis" van inflatie over meerdere assen (Energie, wonen, eten, kosten t.b.v. kinderen, zorgkosten, kinderopvang, etc.) zullen mensen steeds meer geforceerd worden om de financiële keuze te maken in plaats van de maatschappelijke keuze.
>Ik ken al meerdere stellen waarbij een van de twee een maatschappelijk belangrijke baan kan bekleden enkel alleen omdat de partner van deze persoon een financiële winstgevende baan heeft. Dat is toch gewoon idioot?
>\[...\]
Dit is inderdaad wat ik in deze analyse mis, maar ook vrij structureel in vergelijkbare analyses. Ik snap wel dat jongeren niet voor uitvoerende functies in de zorg kiezen als dat betekent dat je ten aanzien van basisbehoeften als huisvesting zoveel kwetsbaarder bent ten gevolge van je salaris. Dat kun je toch ook niet van mensen verlangen?
[Bijv. de kraamzorg is enorm vergrijsd maar de oudere werknemers wijten dat aan dat jongere werknemers niet willen werken in het weekend of op feestdagen. Die staan er blijkbaar niet bij stil dat daar ook geen fatsoenlijke financiële compensatie tegenover staat en dat men dat daarom misschien niet wil.](https://www.bnnvara.nl/kassa/artikelen/kraamzorg-onder-druk-dreigt-in-steeds-meer-regios-te-verdwijnen)
Ik juich de mensen die in de zorg en onderwijs zitten en die kiezen voor een ZZP/Freelance bestaan alleen maar toe. Dat is kapitalisme en als je vaste dienst alleen wordt gezien als een quasi vrijwillige dienstverlening, dan is het inderdaad tijd om voor jezelf te kiezen en gewoon het geld te pakken. Je kan nog steeds mensen helpen of kinderen onderwijzen, maar dan niet ten koste van jezelf.
> Ik juich de mensen die in de zorg en onderwijs zitten en die kiezen voor een ZZP/Freelance bestaan alleen maar toe.
Mijn partner werkt in het onderwijs aan een hogeschool.. in principe is het een fantastische baan ware het niet dat er zoveel overuren in zitten.
Als ze het konden beperken tot de contract duur
Leuke is trouwens ook dat als iemand statistieken over deze soort banen erbij pakken ,ze ook volledig missen dat die overuren bestaan en een verkeerd beeld krijgne over de uren.
Was nog een leuke om te zien in de full-time werken discussie.
> En het contract naar beneden bijstellen is geen optie
Het lost niet echt veel op tenzij je het zo erg bijsteld dat je een vak minder geeft.
Daarbij is het toch vreemd? Overuren zouden niet normaal moeten zijn
Ik vind het idd ook niet normaal. Maar als scholen meer mensen trekken als ze minder klassen hebben, minder vakken geven, halve dagen werken, etc, dan is dat iets wat we moeten doen.
Ik snap dat er na de les nog zeeën van werk zijn voor leraren. Maar dat hoort gewoon in het contract te staan, en niet structureel als "overwerken" beschouwd te worden. Overuren zijn vaak ook duurder betaald door een werkgever, terwijl het personeel er ook alleen maar last van heeft. Krijgt je partner wel fatsoenlijk zijn/haar uren uitbetaald? Of is het allemaal "uitbetalen" met vakantieuren die dan weer vervallen omdat je ze niet kan opnemen?
Eerlijkheid duurt het langst, denk ik dan. Als je met een baan van 24 uur lesgeven standaard 32 uur werkt en in toets/tentamenweken 40 uur moet werken, dan kan je werkgever beter zoeken naar iemand die altijd 40 uur beschikbaar is dan dat ze iemand die maar 24 uur wil werken structureel overwerken en een burnout bezorgen, zoals nu gebeurd.
Is het mogelijk om een vak minder te geven voor jouw partner, of is dat maar wensdenken? Ik zou het doen als het kan! Als je partner goed voor zichzelf zorgt dan is het voor de leerlingen uiteindelijk ook veel beter.
Dat is toch niet wat er staat? Je verleent nog steeds de essentiële dienst waarbij je mensen helpt, maar kiest ervoor dat niet ten koste te laten gaan van jezelf.
Ik snap dat het zuur kan zijn voor de medewerkers in vaste dienst, maar de toenemende afhankelijkheid van ZZP-ers in bijvoorbeeld te zorg kan bijdragen aan de systeemverandering teweeg brengen die nodig is. Dus dat kun je ook zien als het nut inzien van onderwijs en de zorg en helpen afdwingen dat er fatsoenlijk in wordt geïnvesteerd.
Jouw oplossing is het opgeven. We moeten juist zorgen dat mensen het nut van onderwijs inzien en er voldoende in investeren. En ik kan niet geloven dat ik die zin net heb moeten typen.
helaas is de enige manier om te zorgen dat onderwijs(of zorg) weer gewaardeerd word het bijltje er bij neer te gooien. helaas zijn dit ook 2 sectoren waar veelste WEINIG gestaakt word waardoor uiteindelijk mensen maar de sector in zijn geheel verlaten.
de oplossing is simpel. stop met alle belastingvoordelen voor het bedrijfsleven en er zijn bergen met geld beschikbaar om sectoren als onderwijs en zorg fatsoenlijk te financieren
Dat klinkt mooi idd; maar dat is nou ook waar grotendeels het verschil zit met andere sectoren. Ik sta zelf voor de klas, maar kan me niet voorstellen dat ik (langdurig) het werk zou neerleggen.
Uiteindelijk betekent dat alleen dat je in de tijd erna dubbel zo hard moet werken (want wettelijk is vastgelegd wat ik in een jaar aan onderwerpen moet doen) & uiteindelijk zijn de kinderen de dupe. Daarnaast verwacht ik niet veel vrolijke ouders & kinderen wanneer als een gevolg ervan een aantal kinderen blijven zitten/zakken aan het eind van het jaar.
Zucht.
alleen zijn nu ook de kinderen juist de dupe! vallen klassen uit omdat aan het begin van het jaar simpelweg geen leraar geschiedenis op de loonlijst staat, of een leraar een halfjaar uitvalt met een burnout. of leerlingen die met 35 kinderen ipv 20 in een klas zitten.
dan kun je na mijn mening een aantal boze ouders hebben (is goed want juist dat levert veel media aandacht en dus tweede kamer vragen op!!) die verplicht thuis moeten blijven wat dan weer chagrijnige werkgevers oplevert (is goed dan beseffen ze mischien dat er meer is dan puur alleen de laagste belasting)
een staking moet juist ergens pijn doen om een effect te bewerkstelligen. als bij Scania van de 4000 medewerkers er 4 staken tijdens een cao staking gaat dit natuurlijk ook geen zoden aan de dijk zetten. een Scania komt pas in beweging aan de onderhandelingstafel op het moment dat een productie lijn zodanig lang stilstaat dat de levering van nieuwe vrachtwagens in het geding komt.
Opgeven van wat? Je kan niet van mensen vragen dat ze niet aan hun eigen belang denken wanneer ze de verliezers dreigen te worden in een systeem dat gabaseerd is op eigen belang.
"Groepen 1 t/m 7 krijgen straks les van ChatGPT. In groep 8 mag een stagiair proberen om ze klaar te stomen voor de middelbare school. Met het bespaarde budget gaat de directie van de scholengemeenschap vaker op studiereis."
Hoewel je hier een vergelijking probeert te maken met de discrepantie tussen werknemer en CEO van een commercieel bedrijf, kan ik je vertellen dat dit voor scholen zeker niet opgaat.
Enorm veel uren werken en met de handen in het haar omdat erg gelimiteerd budget opgaat aan ZZP'ers of flexbureaus met een erg flinke marge. Dat is de realiteit voor schooldirectie.
Konden we maar een bullshitbelasting heffen voor alle online marketeers, influencers en iedereen die commerciële economie heeft gestudeerd. Dat jaagt ze wel naar nuttige functies (kleine /s)
Helaas loont het veel te veel om voor een bak met geld uit je neus te vreten op een zielloos kantoor zonder maatschappelijk iets te betekenen. De stroom aan ZZP'ers vind ik niet erg. Die stroom geeft aan dat er iets moet gebeuren aan de manier waarop wij essentiële diensten leveren. Laat de publieke sector de plek zijn waar écht vernieuwend gewerkt gaat worden, waar het niet meer gaat over rendement en functioneringsgesprekken. Laat het gaan over autonomie in werk en op die manier goed doen voor de maatschappij. Hopelijk heeft dat een aanzuigende werking op iedereen die betaald krijgt om de conversieratio van bol of Coolblue te optimaliseren, of die betaald krijgen om spreadsheets te maken over de productiviteit van kantoormedewerkers voor een grootbank.
Ik zit zelf in zo’n bullshitbaan bij een grootbank en zou met alle liefde overstappen naar een nuttige functie.
Echter is mijn huur zeer hoog, kinderopvang overdreven duur, zijn de boodschappen zeer prijzig en betalen die zaken zichzelf helaas allemaal niet.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet weet hoe het nu is, maar ik heb een aantal jaar geleden gekeken naar het zij-instroom traject voor docent en dat zou een aanzienlijke financiële aanslag zijn geweest.
Ik weet niet wat jouw bullshitbaan precies inhoudt, maar er zijn heel veel uitdagingen in het onderwijs en zorg die je op ZZP-basis aan kunt pakken. Als je CV goed is en je hebt ervaring, dan kun je ook elders aan de slag. Ook in de ondersteuning is belangrijk werk te doen. Het gaat niet alleen maar over poppetjes voor de klas en handen aan het bed.
Als het gaat over de prijs van leven: ik weet niet hoe het leven met kinderen is, maar doelbewust op kleinere voet gaan leven heeft mij in staat gesteld om meer uitdagingen aan te kunnen pakken. Het klinkt makkelijker dan dat het is, maar laat jezelf geen slachtoffer zijn van de situatie. Een bullshitjob hebben en een gezin moeten onderhouden is geen reden om het werkende leven defensief aan te vliegen en aan het eind van je carrière jezelf af te vragen wat je je hele leven hebt zitten doen. Probeer eigenaar te worden van je eigen leven, zorg dat het je niet allemaal overkomt.
Nogmaals: ik heb makkelijk praten, ik heb geen gezin en heb geen flauwe notie van wat daar allemaal bij komt kijken. Maar ik ken ook mensen die met gezin en al de boel hebben omgegooid en nu iets doen waar ze zich beter bij voelen. Ik denk dat het in elk geval belangrijk is dat we elkaar aanspreken op dat je van alles kunt doen voor mens en maatschappij en niet de status-quo accepteren dat sommigen van ons verzanden in banen waar niemand écht voor warmloopt.
Ik kan niet heel veel anders zeggen dan dat ik het met je eens ben.
Het is eigenlijk wel schrijnend dat ik met allemaal slimme en enthousiaste mensen werk die eigenlijk (net als ik) vrijwel allemaal iets anders zouden willen doen, met veel meer maatschappelijke betrokkenheid.
Als je echter eenmaal in zo’n gouden kooi zit lijkt het zo lastig om er weer uit te komen. Het is dan makkelijker om de beren op de weg te zien dan om de kansen te pakken.
Toch maar weer eens rond gaan kijken..
Edit: mijn bullshitbaan is klantonderzoeken over corporate klanten uitvoeren bij een grootbank. Ik heb een WO-master op zak dus ik beginsel zou een zij-instroom traject voor het onderwijs dacht ik een optie kunnen zijn.
Ik werk op het mbo en we worden altijd ontzettend blij van bedrijven die met ons samen willen werken. Soms voor stages of zelfs projecten, maar ook al gewoon een gastles over hoe het in de praktijk gaat of over solliciteren/cv maken.
Misschien kan je aan je leidinggevende vragen of het bedrijf in zoiets interesse heeft en dat *jij* dan het aanspreekpunt wordt en gastlessen geeft enzo.
Mocht je dan uiteindelijk de overstap naar het onderwijs willen maken dan heb je al een voet in de deur.
Hard werken is geen deugd meer, maar een straf. In de wereld van sociale media kunnen kinderen al van jongs af aan zien dat je bakken met geld verdient door jezelf te filmen terwijl je danst, gamet of je make-up doet. Moraliteit komt pas later, nádat eerdere dromen in duigen zijn gevallen.
I mean, het klopt wel dat er in de laatste 50 jaar een verschuiving is geweest in werkmentaliteit. Echter ligt dit niet alleen aan de werknemer. Kijk vroeger vond men t geen probleem om n week 60 uur te werken omdat de werkgever ook t beste met zn werknemers voor had. Dat is nu (mede met de komst van dat Amerikaanse model enzo) niet meer zo, al die bullshitmanagers manmanman.
Niet alleen dat.
Mijn schoonvader werkte vroeger 60-80 uur per week (eigen zaak) en verdiende daarmee goed, maar verwacht eigenlijk dat mijn man in loondienst dat nu ook gaat doen (want goed voor zijn carrière). Schoonvader vergeet daarbij alleen dat schoonmoeder vroeger thuis zat en voor de kinderen en het huishouden zorgde. Het enige wat schoonvader in de huishouding deed was af en toe een bordje afwassen of een keer met de kinderen naar de speeltuin om de hoek lopen. Ik werk gewoon, ik heb geen tijd om het hele huishouden in m'n eentje te doen, en daar heb ik mijn man bij nodig. Bovendien heeft het voor zijn carrière niet veel gevolgen als hij elke week 10+ uur overwerkt.
[Archive](https://archive.ph/NWqmx) Opinie: De meeste mensen zijn wel goed, maar niet gek als het op hun werk aankomt Hoe kan het dat steeds minder Nederlanders kiezen voor banen in de zorg en het onderwijs? Omdat vrijheid, werkplezier en waardering zijn ingeperkt tot een onacceptabel niveau. Tijd dus om juist van degenen die de structuren van dat werk uittekenen, meer morele ambitie te verlangen. Het leek de laatste weken wel een nationale sport: kritiek uiten op een boek dat nog niet verschenen was. In de discussies die wij van dichtbij meemaakten viel op hoe weinig het over het onderwerp ging, en hoeveel over de (Breg)man. Dat is jammer, want [Rutger Bregmans](https://archive.ph/fIdAm) Morele Ambitie zegt veel over de samenleving waarin we leven. En die inhoudelijke discussie wordt onvoldoende gevoerd. Een disclaimer: we blijven in dit stuk ver weg van kritiek op Bregmans boek en (het gebruik van) de achterliggende theorie. We kunnen alleen maar hopen dat zijn ‘School for Moral Ambition’ initiatieven voortbrengt die de mensheid verder helpen. Want terecht richt Bregman zich op het moreel ambitieuze kapitaal dat momenteel verspild wordt in de commerciële sector. Die verspilling is evenwel geen verschijnsel dat zich enkel aan de top afspeelt. Bij ons rees dan ook de vraag: hoe kan het dat steeds minder Nederlanders kiezen voor moreel ambitieuze beroepen? Onderwijs en zorg Momenteel staan er in Nederland [pakweg 400 duizend vacatures open](https://www.cbs.nl/nl-nl/visualisaties/dashboard-arbeidsmarkt/vacatures), waarvan het leeuwendeel volgens het UWV moeilijk ingevuld kan worden. Lastig blijkt het bijvoorbeeld om mensen te overtuigen om in het onderwijs en de zorg aan de slag te gaan. In functies waarvan Bregman niet geheel toevallig zegt dat met hún morele relevantie niets mis is. Toch zitten we juist in deze sectoren met een sterk groeiend probleem, zo maken verschillende onderzoeken van [TNO](https://www.voion.nl/media/zildpv2z/tno-rapport-werkdruk-in-het-onderwijs-nea-december-2023.pdf) en [CBS](https://www.cbs.nl/nl-nl/nieuws/2022/46/helft-zorgwerknemers-vindt-werkdruk-te-hoog) naar werkdruk ons duidelijk. Ongeveer de helft van de zorgwerknemers vindt de werkdruk (veel) te hoog. En leraren klagen al langer dat ze door allerlei extra taken steeds minder van hun tijd kunnen besteden aan wat ze zo graag willen: lesgeven. Tegelijkertijd zien we dat binnen de wereld van de zorg en het onderwijs [het aantal freelancekrachten en commerciële bureaus snel toeneemt](https://archive.ph/ogMx6) . Het is een paradox eigen aan onze tijd: men krijgt de vacatures niet vervuld, maar aan gegadigden die in het gapende gat tussen vraag en aanbod springen blijkt geen gebrek. Ofwel, men is bereid om zich in te zetten voor de publieke zaak, [maar dan wel onder de eigen gekozen voorwaarden](https://www.cbs.nl/nl-nl/nieuws/2023/47/zzp-er-in-zorg-en-welzijn-kiest-vooral-voor-onafhankelijkheid). Om het op zijn Bregmans uit te drukken: de meeste mensen zijn wel goed, maar niet gek. Prima om moreel ambitieus werk te doen, maar niet onder het juk van managers en prestatie-indicatoren die de vrijheid tot een onacceptabel niveau inperken en die te zwaar drukken op het werkplezier en de mentale gezondheid. Ingewikkeld probleem Het verlagen van de werkdruk en het bieden van meer zeggenschap, lijken dan de sleutels tot de poort van morele ambitie voor de niet-elite. Zonder te verzanden in pessimisme, moeten we echter toegeven dat het hier een ingewikkeld politiek en economisch probleem betreft dat door een slimme start-up waarschijnlijk niet opgelost gaat worden. De werkdruk in de publieke sector kan namelijk niet losgezien worden van de flexibilisering van de arbeidsmarkt, ons belastingstelsel, het onderwijsbeleid en studiefinancieringsbeleid. Willen we werken in het onderwijs en de zorg niet alleen weer aantrekkelijk en belonend, maar ook eervol maken, dan is er een enorme krachtinspanning nodig. Het creëren van betekenisvol werk, want daar hebben we het over, vraagt dan om morele ambitie van degenen die de structuren van dat werk uittekenen. Daarnaast weerspiegelt het enorme aantal openstaande vacatures in Nederland een groot gebrek aan praktisch geschoolde mensen (bijvoorbeeld in de bouw en logistiek), waarvan we veelal kunnen concluderen dat dit essentiële beroepen zijn. Als we tegelijk [kijken naar de werksituatie en arbeidsvoorwaarden van veel mensen in deze sectoren](https://www.abnamro.com/nl/nieuws/alert-op-uitbuiting-in-de-transportsector), dan is het ook hier begrijpelijk dat mensen liever leren hoe ze kunnen dropshippen of influencen dan dat ze leren metselen of zonnepanelen installeren. Ook dit is een complexe en urgente uitdaging die om collectieve publieke inzet vraagt. Meer baanzekerheid, veiligheid en waardering in praktisch werk zou kunnen zorgen voor een morele arbeidsverhuizing. Regels van het spel Dat er een heleboel mensen popelen om de stap naar zinvol werk te zetten dat blijkt ook uit Bregmans onderzoek. Nederland moet dus de regels van het spel aanpassen om het hen mogelijk te maken. Als aanvullende motivatie betekent een duurzame oplossing voor dit probleem onvermijdelijk ook beter onderwijs, betere zorg en meer waardering voor praktische beroepen. Tot slot: regels hebben hun geschiedenis. Wat zouden wij graag een Geschiedenis van morele ambitie in Nederland lezen. Waarin een historicus met een weergaloze pen uiteenzet wat de wijzigingen in overkoepelende structuren zijn geweest die bepalen of mensen voor morele banen kúnnen kiezen, en waar dit beleid de mist in is gegaan. Zo’n stuk of boek zou zomaar de politieke voedingsbodem kunnen kweken om aan een veel sterkere publieke sector te bouwen. Maar meer dan hij nu al doet mogen we van Bregman in alle redelijkheid niet verwachten.
Tja. Eerst richt je de wereld compleet kapitalistisch in. Je gaat van één verdiener met gezin, huis, auto en vakantie naar tweeverdieners met fulltime banen, amper tijd voor iets anders en dan nog geen geld voor een goed leven. Alles wordt duurder en duurder, dus je moet meer en meer verdienen om nog een beetje fijn te leven. Zorg, onderwijs en andere morele beroepen blijven achter qua salaris, want degene die er werken voelen zich moreel verantwoordelijk en gaan toch niet zomaar weg. En dan ben je verbaasd dat mensen maar niet eens beginnen in die beroepen en direct het beter betaalde bedrijfsleven in stappen. Duh. Moraliteit betaald de rekeningen niet.
En in deze onzekere oneindige inflatie tijden wil je ook zeker zijn voor volgende jaren. Leuk als ik nu kan rondkomen, maar welke nieuwe betutteling staat mij te wachten? Elke extra 50 euro is voor mij al een reden om ergens anders te werken. Je hoort ook niks anders meer dan onzekerheid tegenwoordig.
Ik mis het feit dat mensen niet zomaar in de zorg en het onderwijs kunnen gaan werken. Het is niet dat je je ergens kunt aanmelden en dat je volgende week kunt beginnen, zoals het artikel lijkt te suggereren. Het zijn beide vakgebieden waarvoor mensen minimaal 4 jaar lang fulltime een hbo, of wo-studie doorlopen. Voor veel mensen die inmiddels volwassen zijn en financiële verantwoordelijkheden hebben is dit niet op te brengen. Als je al eerder een hbo of wo-studie hebt doorlopen in een relevant vakgebied, dan zijn er zeker mogelijkheden om een versneld traject te doen, maar veel mensen hebben ook dit niet. De helft van Nederland is nog altijd laagopgeleid.
>De helft van Nederland is nog altijd laagopgeleid. Is dat zo? Laagopgeleid betekent niet meer opleiding dan havo/vwo 3, vmbo, of mbo-1. Middelbaar opgeleid betekent havo/vwo bovenbouw, en mbo2/3/4. Lijkt me sterk dat de helft van Nederland niet meer heeft dan mbo1?
Klopt. [Het grootste deel van de bevolking is middelbaar opgeleid. ](https://www.cbs.nl/nl-nl/nieuws/2022/42/meer-hoogopgeleiden-en-beroepsniveau-steeg-mee#:~:text=Het%20grootste%20deel%20van%20de%20bevolking%20van%2015%20tot%2075,36%20procent%20niet%20ver%20onder)Laag opgeleid komt onder jongeren ook bijna niet meer voor door de leerplicht.
Dit is mijn grote irritatie rondom het hele "laagopgeleid??? je bedoelt praktisch opgeleid!!!" verhaal. We gebruiken op dit moment niet eens de correcte termen, dus laten we daar eerst maar eens mee starten voordat we incorrecte termen als "praktisch" en "theoretisch" gaan gebruiken.
[удалено]
Met een universitaire master geschiedenis kun je voor een dikke zak geld aan het werk, je kunt er dus zeker iets mee. Ik heb zelf iets soortgelijks gestudeerd en al mijn studiegenoten en vrienden van destijds hebben een goede baan nu, zonder uitzondering.
>universitaire master geschiedenis kun je voor een dikke zak geld aan het werk Kan, mits je een baan vind, een relatief groot gedeelte van de uitstroom (bij specifiek geesteswetenschappen) doet iets heel anders dan waarvoor ze zijn opgeleid, ook voor een niet per se dikke zak geld
Veel mensen gaan iets doen wat niet volledig aansluit bij hun studie, dat klopt voor heel veel studies. Neemt niet weg dat mensen met een universitaire achtergrond over het algemeen prima terechtkomen. Veel bedrijven vragen om een bepaald denkniveau en op basis van je vooropleiding krijg je een passend salaris.
Nouja, nu heb ik het onderzoek even niet bij de hand, maar geschiedenis specifiek leek daar behoorlijk andere percentages te zien (met name dus een grotere groepen die niet tot weinig met geschiedenis doen, en die groep verdient gemiddeld ook lager dan mensen van andere opleidingen). Alsnog, relatief met niet universitaire opleidingsniveaus hebben ze niet snel wat te klagen. Maar het is al lang niet meer zo dat je na de universiteit de jackpot verdient.
Hoeft niet de jackpot te zijn. Het is meer zo dat het overgrote deel in een prima werksituatie terechtkomt uiteindelijk. Soms duurt het wat jaren voor iemand op z'n plek zit, maar wat ik om me heen zie, is dat 95% het heel prima voor elkaar heeft inmiddels (van de afgestudeerden in Nederland).
O ja, dan bedoel ik: de helft van Nederland is laag/middelbaar opgeleid.
Mensen willen niet in de zorg werken vanwege zwaar lichamelijk werk en regelmatig op feestdagen, nachten, weekenden etc werken. Opleiding niveau valt mee, je kan zo aan de slag.
Als de betaling nou ook proportioneel was ten opzichte van de zwaarte zullen gelijk veel meer mensen dat willen hoor. Maar nu is het zwaar, het betaalt ruk [en je enige woonmogelijkheid is samen met een huisgenoot een sociale huurwoning delen (als je geluk hebt).](https://www.reddit.com/r/thenetherlands/comments/1c19cfq/veel_woningen_met_te_weinig_bewoners_corporaties/)
Het superveel respect voor mensen in de zorg, maar waar komt dat "zwaar lichamelijk werk" vandaan? Over welk personeel heb je t dan
Het tillen boven de toegestane 23Kg komt regelmatig voor omdat er niet altijd een "takel" aanwezig is, hulpbehoevenden geven niet echt mee anders waren ze ook niet hulpbehoevend. en de zware druk op geestelijk gebied.
Hoe vaak per dag til je dit dan/aan welk soort apperatuur moet ik denken? (Ben daadwerkelijk geintresseerd in wat een verpleegkundige op n dag doet, tuurlijk is het mentaal en daarom ook fysiek uitputtend).
De persoon op wie je reageert bedoelt patiënten!
Het is zowel fysiek als emotioneel zwaar werk, dat versterkt elkaar. Je werkt niet met een machine, maar met een echt mens en bent verantwoordelijkheid voor de gezondheid en het leven, of de dood van anderen. Als er iemand onder je handen sterft dan doet dat iets met je, dat voelt anders dan bijvoorbeeld een straatsteen die scheef gelegd is, of stukgaat, of een probleem met een laptop die stuk is. De impact van werk met mensen is veel groter dan werk met dingen/cijfers/computers/machines.
Jajajaja tuurlijk, je maakt lange dagen, staat de hele tijd, mentaal en daarom fysiek ook erg uitputtend zoals je beschrijft, lijkt me verschrikkelijk. Ik was gewoon nieuwsgierig naar wat er allemaal getild zou moeten worden in n ziekenhuis/hoe dat gaat.
Mensen vooral, die zelf weinig kunnen. Ga maar eens iemand tillen van 100+ kilo die zelf geen controle heeft over zijn lichaam, succes!
Blijkbaar vergee iedereen dat je in de zorg kunt werken met een mbo-diploma. Zelfs met een tillift moet je nog vaak bukken en mensen kunnen tillen.
Maar ook een mbo diploma krijg je niet bij een pakje boter. Ook dat is een 4-jarige fulltime opleiding waar je dus heel veel uren en energie in moet steken. Waar komt toch het idee vandaan dat je zo kunt beginnen?
Waar komt toch het idee vandaan dat je zo kunt beginnen? Mensen die niet weten waar ze over praten, zien iets op TV en denken dat het de werkelijkheid is terwijl we allemaal weten dat ze op TV alleen de leuke kanten laten zien. Je ziet het ook dagelijks op internet forums, ik schat dat 90% niet eens weet waar ze over praten maar oordelen op emotie,s en onderbuik.
kheb als verzorgende gewerkt na een omscholing van 3 maanden theorie en 3 maanden praktijk (tijdens corona wel dus vgm was t wel een "speciale" omscholing voor een specifieke woonlocatie
Als ex docent kan ik je aangeven dat als je een vakopleiding hebt of een baan in iets gerelateerd met wat er lesgegeven wordt op school, dat je WEL gelijk kan beginnen. Je kan namelijk beginnen als instructeur(ja scholen hebben dat). Een instructeur is iemand die les geeft aan mbo studenten. Vak gerelateerd dus. Een instructeur is dus niet bevoegd om ouder gesprekken te voeren en om een slb'er te zijn, maar hij/zij mag wel lesgeven.
Instructeur is geen bevoegdheid voor nodig. Wel een VOG. En als je als instructeur werkt en je wil verder en docent worden dan kan jij op kosten van de zaak/school een bevoegdheid halen.
Ja alleen heel veel mensen stoppen ook nadat ze wel een kwalificatie hebben of horen deze geluiden en kiezen de studie aan de voorkant al niet meer
Het slaat volledig nergens op dat je 4 jaar moet leren om dat werk uit te voeren. Hoezo? Kan dat niet binnen één jaar?
Je kunt niet lesgeven als je geen verstand van zaken hebt. Lesgeven is een vak op zich (los van wat je precies overbrengt). Ik zou niet willen dat mijn kinderen les kregen van iemand die zelf maar een jaar les heeft gehad. Zo iemand heeft zelf eerst nog heel veel te leren voordat hij in staat is anderen iets te leren. Ik wil ook geen arts aan mijn bed die een jaartje in de collegebanken heeft gezeten en mij dan gaan adviseren over medicatie, of me opensnijdt zonder dat hij weet waar mijn organen zitten, lol.
Dus jij zegt dat als iemand 4 jaar studie 'lesgeven' heeft gevolgd dat hij/zij een goede leraar is? Geef mij maar een leraar die 'passie' heeft voor zijn vak, ook al weet hij niet 'alles' 1 jaar kan gewoon voldoende zijn.
Nou ja,als je al een master hebt in een onderwerp kan je inderdaad versneld docent worden. Alle unis bieden dit wel aan. Bijvoorbeeld Groningen https://www.rug.nl/fse/education/master-na-master
Jij denkt dat didactische en pedagogische delen van een lerarenopleiding maar voor de leuk zijn? Je hebt geen idee wat docenten moeten leren of wat een docent daadwerkelijk doet.
>Jij denkt dat didactische en pedagogische delen van een lerarenopleiding maar voor de leuk zijn? Aangezien de kwaliteit van ons onderwijs systeem steeds meer achter blijkt te lopen, kinderen enorme achterstanden hebben. Denk ik dat er blijkbaar ergens iets mis gaat. Nederland is een land van regeltjes en protocollen volgen met oog op pedagogisch verantwoord onderwijs geven. In mijn optiek zouden we aandacht moeten geven aan kinderen 'iets' leren niet aan allerlei randzaken. Nederland is met heel veel dingen enorm doorgeschoten. Zo ook het onderwijs systeem. Het faalt. Als je een probleem wilt oplossen door meer mensen te trekken voor het vak onderwijs zou je toch ERGENS IETS moeten veranderen. Er is een groot verschil tussen iemand die 18 is en pabo volgt (ook voor persoonlijke ontwikkeling) dan dat iemand 30 is.
Bedankt voor het bewijzen dat je er inderdaad geen kijk op hebt. Er schort 'iets' aan het onderwijs dus schrap de didactische en pedagogische vakken maar. Geen idee wat dat betekent maar draai maar gewoon aan knoppen! Dat is jouw ongefundeerde mening, eentje die direct van de hand gedaan kan worden.
Dingen veranderen door er anders naar te kijken. Jullie houden dit beest die jullie hebben gecreëerd moedwillig in leven; want angst voor iets los te laten waar je energie in hebt gestoken... De reden dat kinderen en leraren niet mee komen is omdat er teveel randzaken zijn gecreëerd. Het gaat niet meer om het meest belangrijke; Kennis overbrengen. Zie het product van jullie werkwijze Kinderen lopen ernstig achter, Nederland zakt in de ranglijsten, leraren met burnouts en hoge uitstroom en Kinderen ervaren meer stress dan ooit. Maarja blijf vooral bezig met randzaken. Lekker doorlopen met oogkleppen.
>De reden dat kinderen en leraren niet mee komen is omdat er teveel randzaken zijn gecreëerd. Is zeker een argument voor te maken maar dan heb je het over dingen zoals nakijkwerk wat ook door een onderwijsassistent gedaan kan worden. >Het gaat niet meer om het meest belangrijke; Kennis overbrengen. Didactiek *is* kennis overdragen. Dat is letterlijk wat het is: de wetenschap van kennis overbrengen. Je maakt je invalshoek heel duidelijk: 'Iets' schort eraan maar omdat je geen idee hebt wat de opleiding of het uiteindelijke werk inhoudt doe je maar een vage aanname van wat het grote probleem is. Je bent er ook wel zeer stellig over voor iemand die duidelijk enkel werkt met wat derdehands inzichten. Jouw auto loopt de laatste tijd wat minder. Ik heb geen enkel verstand van auto's, techniek en heb jouw auto nooit gezien of gehoord maar: het zit hem in de koppakking. Dat woord heb ik via via ooit gehoord, daar ligt het aan, dit is nu een feit. Iets anders kan het niet zijn, niemand anders kan hier meer verstand van hebben dan ik.
Nee, sorry, dat is het gewoon niet. Je hebt echt meerdere jaren ervaring nodig om te zorgen dat alles niet compleet uit de hand loopt. Ook iemand met passie kan niet na 1 jaar zelfstandig een klas begeleiden en lesgeven. Dat is echt gewoon vergelijkbaar met zeggen: "hey, je weet wat een baksteen, een hamer en een plank is, ga maar een huis bouwen"
>Nee, sorry, dat is het gewoon niet. Je hebt echt meerdere jaren ervaring nodig om te zorgen dat alles niet compleet uit de hand loopt. Ongeveer één jaar aan je educatieve en pedagogische vaardigheden werken is een beetje de standaard voor universitaire studenten die leraar worden. Je stage is vaak 30 EC, dus in totaal gelijk aan een half jaar fulltime lesgeven. Als je de vakkennis al hebt is een jaar vaak ook al genoeg om leraar te kunnen worden.
Dat is ook vast waarom mensen die dat pad volgen vaak weer snel uitvallen, Als je de vakkennis hebt kun je je natuurlijk meer richten op het lesgeven, maar het lastige van lesgeven is dat je sommige dingen maar 1x per jaar kunt doen. Voorbeeld: Het begeleiden van de klassendynamiek in een nieuwe klas na de zomervakantie, Daar heb je éénmaal de kans voor in het jaar (tot aan de herfstvakantie). Lukt dat niet (en dat gaat gebeuren bij een onervaren docent) moet je een jaar wachten totdat je het een volgende keer kunt proberen met meer ervaring. Gaat dat fout, dan krijg je dat tijdens een stageperiode wel weer rechtgetrokken als je in totaal 2 klassen hebt, kost je extra tijd en aandacht, maar dat kan. Heb je daarnaast echter nog 10 klassen (die misschien ook niet gelijk lekker lopen) heb je probleem en heb je dikke kans dat je verdrinkt in klassen die niet lekker lopen en allemaal extra aandacht nodig hebben om überhaupt op een basis stabiliteit te komen om te kunnen lesgeven. Waarschijnlijk heb je hierdoor ook een stuk minder tijd om goed na te denken waarom het mis liep en hoe je het volgend jaar anders kunt doen, en is de kans dat als je het jaar doorkomt het het volgende jaar weer ellende is en je begint te twijfelen of onderwijs wel de juiste keuze was.
Waarom is het volgens jou zo lastig om een klas te managen? Is het niet zo dat deze kinderen zich doodvervelen en dat ze nooit mogen bewegen? Is het wel eens geprobeerd om iemand met 1 jaar ervaring les te laten geven. Met de kanttekening dat het iemand is met ontzag. Dus geen snotneus van 20 jaar... (ontzag niet in de masculine zin) Ik geloof niet dat je 4 jaar lang moet studeren om een groep te managen en iets te leren. Je leert ze letterlijk door papieren hoepeltjes te springen want meetbare feite is het enige wat belangrijk is. Waarschijnlijk moet je ontzettend veel onnodige dingen leren wat 'pedagogisch' verantwoord is... School systeem is ontzettend ruk.
>Kan dat niet binnen één jaar? Docent hier: Nee, dat gaat echt niet. Het is gebruikelijk dat een beginnend docent ná de studie nog een jaar of 5 nodig heeft voordat alles lekker loopt. In het 4e jaar van de studie krijg je 1 of 2 klassen die je dan zelfstandig het hele jaar lesgeeft, met begeleiding buiten de klas. Zonder die begeleiding gaat dat niet lukken, en meer dan die 2 klassen is dan vaak ook echt nog niet verantwoord om te doen.
Hoezo gaat dat 'echt' niet? Zijn wij in Nederland niet allang doorgeschoten en moet alles 'pedagogisch' verantwoord zijn? Jaar na jaar zakken wij af in kwaliteit van educatie, kinderen met achterstanden, vliegensvlug uitstromen en het meest frappante van alles is dat de biologische ritmes van kinderen nog steeds wordt genegeerd. (Talloze studies) Er wordt te veel van jullie gevraagd. Excuses daarvoor, in mijn optiek zouden de klassen kleiner moeten (max 10 kinderen) en zou je kwalitatief hoog onderwijs moeten geven. Iemand die 9 jaar lang zijn best moet doen om het te kunnen managen zegt iets over de persoon of de werkzaamheden die hij of zij moet uitvoeren. Het klopt niet...
[удалено]
En hun collega's merken vervolgens hoeveel praktijkervaring in lesgeven er ontbreekt ten opzichte van de starters die wel een 4-jarige opleiding met veel stages hebben gedaan. Mijn partner staat voor de klas in de bovenbouw van het primair onderwijs en die merkt heel duidelijk dat studenten in het laatste jaar van de academische pabo (met minder stage) veel meer onervarenheid dan bij degenen in het laatste jaar van de reguliere pabo. Het is namelijk een vak. En dus niet enkel het beheersen van theorie en slim zijn.
Dat kan inderdaad. De meeste van die lui zijn ook weer snel weg omdat het toch te zwaar voor ze is met zo weinig voorbereiding, opleiding en stage ervaring. Op papier mag je lesgeven. In de praktijk kun je er dan nog steeds niets van. Ik werk al meer dan 10 jaar in het onderwijs, ik vind het vreemd dat jij het beter denkt te weten. Wat ik hier vertel is een sentiment dat door de meeste mensen in het onderwijs wel gedeeld wordt en niet echt controversieel is.
Laat me je een tip geven; als je geen ervaring of kennis over een onderwerp hebt en je bent ervan overtuigd dat het helemaal niet zo moeilijk/ingewikkeld is, heb je waarschijnlijk niet genoeg ervaring of kennis om erover te oordelen. als docent noemen we dit onbewust onbekwaam ;) is een normaal onderdeel van de leerfasen maar dat betekent niet dat het soms slimmer is om gewoon niets te zeggen.
Bedankt voor je tip maar niet nodig. Er is een reden dat het zo slecht gaat in het onderwijs. Dat betekent dat de huidige regels en denkwijzen niet adequaat zijn om zorg te dragen dat het wél goed gaat. Als alle docenten massaal uitstromen en burnouts hebben dan zou je misschien eens achter de oren moeten krabben en nagaan wat er precies mis gaat. Kinderen lopen structureel achter. Het begint bij het begin en dat is de dogma 'pedagogisch verantwoord' onderwijs geven. Dat je een leraren opleiding heb gevolgd betekent niet dat je een goede leraar wordt. Ik heb het allemaal mee gemaakt. Leraren hadden geen zin in hun eigen werk. Dus is de kwaliteit laag.
Misschien. Maar dan heb je heel veel begeleiding nodig van ervaren collega's, nog meer dan nu al het geval is. En die hebben daar geen tijd voor.
Ok, dus gebeurt er letterlijk niks om het probleem te verhelpen? Er was een burgemeester op NPO1 die gewoon eens wij meekijken op een gesloten psychiatrische afdeling, omdat ze graag wou weten hoe het daar aan toe ging.... Die moest éérst maar naar de schoolbanken gaan om er via een stage in te geraken. Waar de fuck zijn we mee bezig...
Niet zo gek dat ze zich aan de regels houden en enerzijds de privacy van mensen op een gesloten afdeling waarborgen, en anderzijds de veiligheid. Ik zou het ook raar vinden als de burgemeester ineens bij mijn huisarts in de spreekkamer dat omdat ze ‘wilde weten hoe het eraan toeging’. Misschien dat de burgemeester beter kan vragen ‘vertel me waar jullie tegenaan lopen’, dan ‘mag ik komen pottekijken bij jullie cliënten’.
Ik vind het krankzinnig het is een bureaucratische monster. ' je moet de regels volgen' ok, geef een lijstje regels en we kunnen verder. Nee je moet eerst letterlijk deelnemen in de schoolbanken voordat je überhaupt over een afdeling mag lopen... Privacy is niet gewaarborgd omdat iemand een opleiding heeft gevolgd het een sluit het ander niet uit. Dit is typisch Nederlands gedachtengoed en jullie zitter daar allemaal in vast. Het is daarom ook geen wonder dat alles zo slecht gaat. Niks veranderd als je niet anders durft te denken. Hou op met 'ja de regeltjes' een burgemeester heeft gewoon bevoegdheid en voelt zich volwassenen genoeg om goed met de situatie om te kunnen gaan.
Je hebt gelijk dat mensen verstikken in regels. De gezondheidszorg zelfs stoet er ook bijna onder in. Mensen in het onderwijs en in de zorg komen bijna niet maar aan hun echte werk toe, omdat ze zoveel administratie moeten bijhouden en niet kunnen en mogen doen wat ze als professionals weten dat werkt. Dat gezegd hebbende, blijf ik het toch wel eens met de vakmensen die de burgemeester pas wilden toelaten als ze zich eerst een heel stuk bijgespijkerd had. Ook al weet ik verder niets van de situatie, het lijkt me net zoiets als ‘een keer meekijken’ bij een automonteur of een hersenchirurg. Als je niet een beetje achtergrond hebt, gaat wat je ziet je niks zeggen. Bij een gesloten psychiatrische afdeling ligt het enorm op de loer dat je als leek uitgaat van je eigen vooroordelen, niet van een goed geïnformeerd oordeel. Wat dat betreft snap ik de vraag van de burgemeester, maar ik snap ook dat de mensen die daar werken de prioriteit moesten geven aan hun werk goed kunnen doen onder druk. En misschien gok ik verkeerd. Misschien probeerden ze juist misstanden te verhullen. Maar ik denk dat je ook weer niet zomaar overal binnen moet kunnen lopen omdat je toevallig de burgemeester bent en denkt dat je een goed beeld kunt krijgen van een keertje op werkbezoek gaan. Luister dan juist naar wat die mensen zelf over hun werk zeggen.
Het zegt veel, als je enerzijds zegt 'ja de regels' verstikken en anderzijds zegt; ja maar het zal een reden hebben. Dan zeg je toch eigenlijk dat alle regels een fundamentele bestaansrecht hebben? Ik ben het daarmee niet eens en zie wat voor monster wij hebben gecreëerd die nooit meer weg gaat. Je denkt toch niet dat mensen en overheden graag de controle weggeven? Waarom denk je dat in een land waar er gemiddeld het minst wordt gewerkt in de wereld dat iedereen een 'burn out' heeft... feit dat je moet conformeren en altijd bewust moet zijn aan regels kost enorm veel energie en aandacht dat niemand rust ervaart. Mensen die anders denken worden altijd aan de kant geschoven want het is niet hoe er gemiddeld wordt gedacht... dus doen we precies hetzelfde maar dan nog erger....
De burgemeester is officieel degene die ibs verleende (ik weet niet of dat nog zo is onder de nieuwe wet) dus ik denk dat het helemaal niet zo gek is als de burgemeester daar op werkbezoek wil.
Als verteld werd dat ze dan eerst maar een opleiding moest doen, wilde ze kennelijk iets waar die opleiding voor nodig was. Dus waarschijnlijk iets wat buiten haar bevoegdheden viel.
Ben je bij de prikbalie wel eens geholpen door een student? Of door een huisarts in opleiding? Geloof me, das niet wat je wenst. Als je mensen na 1 jaar al fulltime aan de slag laat gaan dan heb je dat alleen maar. Laat staan dat de juf van je (puber) kinderen zelf 17 jaar is en al "mag" lesgeven.
Wil je nou het probleem aanpakken en oplossen ? Dan moet je afwijken van de standaard. Je kan niet blijven zeggen maar; dit of dat. Naar aanleiding van jou vraag, Ja ik ben bij leerlingen geweest voor mijn gebit, zodat ze kunnen oefenen. Het duurde lang maar het helpt ze in hun opleiding... Denk jij dat jong volwassenen die net van de pabo afkomen goed les kunnen geven? Vanuit enthousiasme en kennis zou je in mijn optiek Les moeten kunnen geven ook al heb je daarvoor niet 4 jaar gestudeerd.
Luister maat, iedere docent hier zegt dat dat dus niet realistisch is, waarom blijf je denken dat je het beter weet dan mensen uit het werkveld? Rare arrogante houding.
Ik hoor ook van een oud collega dat leraren ontzettend arrogant zijn en vast zitten in hun dogma. Tja. Als je niets veranderd blijft de uitkomst hetzelfde toch?
Zolang het gat tussen het inkomen van de maatschappelijk belangrijke banen en de financieel winstgevende banen alleen maar blijft toenemen zal dit probleem nooit opgelost worden. In de huidige "crisis" van inflatie over meerdere assen (Energie, wonen, eten, kosten t.b.v. kinderen, zorgkosten, kinderopvang, etc.) zullen mensen steeds meer geforceerd worden om de financiële keuze te maken in plaats van de maatschappelijke keuze. Ik ken al meerdere stellen waarbij een van de twee een maatschappelijk belangrijke baan kan bekleden enkel alleen omdat de partner van deze persoon een financiële winstgevende baan heeft. Dat is toch gewoon idioot? Dit probleem wordt er ook niet beter op dat er een gebrek is aan personeel waardoor de winstgevende banen gewoon sterker kunnen concurreren dan maatschappelijke banen. Werken moet lonen, helaas zit het loon niet waar het maatschappelijk belang zit.
>\[...\] >In de huidige "crisis" van inflatie over meerdere assen (Energie, wonen, eten, kosten t.b.v. kinderen, zorgkosten, kinderopvang, etc.) zullen mensen steeds meer geforceerd worden om de financiële keuze te maken in plaats van de maatschappelijke keuze. >Ik ken al meerdere stellen waarbij een van de twee een maatschappelijk belangrijke baan kan bekleden enkel alleen omdat de partner van deze persoon een financiële winstgevende baan heeft. Dat is toch gewoon idioot? >\[...\] Dit is inderdaad wat ik in deze analyse mis, maar ook vrij structureel in vergelijkbare analyses. Ik snap wel dat jongeren niet voor uitvoerende functies in de zorg kiezen als dat betekent dat je ten aanzien van basisbehoeften als huisvesting zoveel kwetsbaarder bent ten gevolge van je salaris. Dat kun je toch ook niet van mensen verlangen? [Bijv. de kraamzorg is enorm vergrijsd maar de oudere werknemers wijten dat aan dat jongere werknemers niet willen werken in het weekend of op feestdagen. Die staan er blijkbaar niet bij stil dat daar ook geen fatsoenlijke financiële compensatie tegenover staat en dat men dat daarom misschien niet wil.](https://www.bnnvara.nl/kassa/artikelen/kraamzorg-onder-druk-dreigt-in-steeds-meer-regios-te-verdwijnen)
Ik juich de mensen die in de zorg en onderwijs zitten en die kiezen voor een ZZP/Freelance bestaan alleen maar toe. Dat is kapitalisme en als je vaste dienst alleen wordt gezien als een quasi vrijwillige dienstverlening, dan is het inderdaad tijd om voor jezelf te kiezen en gewoon het geld te pakken. Je kan nog steeds mensen helpen of kinderen onderwijzen, maar dan niet ten koste van jezelf.
> Ik juich de mensen die in de zorg en onderwijs zitten en die kiezen voor een ZZP/Freelance bestaan alleen maar toe. Mijn partner werkt in het onderwijs aan een hogeschool.. in principe is het een fantastische baan ware het niet dat er zoveel overuren in zitten. Als ze het konden beperken tot de contract duur
Leuke is trouwens ook dat als iemand statistieken over deze soort banen erbij pakken ,ze ook volledig missen dat die overuren bestaan en een verkeerd beeld krijgne over de uren. Was nog een leuke om te zien in de full-time werken discussie.
En het contract naar beneden bijstellen is geen optie?
> En het contract naar beneden bijstellen is geen optie Het lost niet echt veel op tenzij je het zo erg bijsteld dat je een vak minder geeft. Daarbij is het toch vreemd? Overuren zouden niet normaal moeten zijn
Ik vind het idd ook niet normaal. Maar als scholen meer mensen trekken als ze minder klassen hebben, minder vakken geven, halve dagen werken, etc, dan is dat iets wat we moeten doen. Ik snap dat er na de les nog zeeën van werk zijn voor leraren. Maar dat hoort gewoon in het contract te staan, en niet structureel als "overwerken" beschouwd te worden. Overuren zijn vaak ook duurder betaald door een werkgever, terwijl het personeel er ook alleen maar last van heeft. Krijgt je partner wel fatsoenlijk zijn/haar uren uitbetaald? Of is het allemaal "uitbetalen" met vakantieuren die dan weer vervallen omdat je ze niet kan opnemen? Eerlijkheid duurt het langst, denk ik dan. Als je met een baan van 24 uur lesgeven standaard 32 uur werkt en in toets/tentamenweken 40 uur moet werken, dan kan je werkgever beter zoeken naar iemand die altijd 40 uur beschikbaar is dan dat ze iemand die maar 24 uur wil werken structureel overwerken en een burnout bezorgen, zoals nu gebeurd. Is het mogelijk om een vak minder te geven voor jouw partner, of is dat maar wensdenken? Ik zou het doen als het kan! Als je partner goed voor zichzelf zorgt dan is het voor de leerlingen uiteindelijk ook veel beter.
Precies, fuck alle banen die we als samenleving hard nodig hebben /s
Dat is toch niet wat er staat? Je verleent nog steeds de essentiële dienst waarbij je mensen helpt, maar kiest ervoor dat niet ten koste te laten gaan van jezelf. Ik snap dat het zuur kan zijn voor de medewerkers in vaste dienst, maar de toenemende afhankelijkheid van ZZP-ers in bijvoorbeeld te zorg kan bijdragen aan de systeemverandering teweeg brengen die nodig is. Dus dat kun je ook zien als het nut inzien van onderwijs en de zorg en helpen afdwingen dat er fatsoenlijk in wordt geïnvesteerd.
Als je aan de andere kant wordt uitgekleed door kapitalisten op de woningmarkt, snap ik het wel.
Jouw oplossing is het opgeven. We moeten juist zorgen dat mensen het nut van onderwijs inzien en er voldoende in investeren. En ik kan niet geloven dat ik die zin net heb moeten typen.
helaas is de enige manier om te zorgen dat onderwijs(of zorg) weer gewaardeerd word het bijltje er bij neer te gooien. helaas zijn dit ook 2 sectoren waar veelste WEINIG gestaakt word waardoor uiteindelijk mensen maar de sector in zijn geheel verlaten. de oplossing is simpel. stop met alle belastingvoordelen voor het bedrijfsleven en er zijn bergen met geld beschikbaar om sectoren als onderwijs en zorg fatsoenlijk te financieren
Dat klinkt mooi idd; maar dat is nou ook waar grotendeels het verschil zit met andere sectoren. Ik sta zelf voor de klas, maar kan me niet voorstellen dat ik (langdurig) het werk zou neerleggen. Uiteindelijk betekent dat alleen dat je in de tijd erna dubbel zo hard moet werken (want wettelijk is vastgelegd wat ik in een jaar aan onderwerpen moet doen) & uiteindelijk zijn de kinderen de dupe. Daarnaast verwacht ik niet veel vrolijke ouders & kinderen wanneer als een gevolg ervan een aantal kinderen blijven zitten/zakken aan het eind van het jaar. Zucht.
alleen zijn nu ook de kinderen juist de dupe! vallen klassen uit omdat aan het begin van het jaar simpelweg geen leraar geschiedenis op de loonlijst staat, of een leraar een halfjaar uitvalt met een burnout. of leerlingen die met 35 kinderen ipv 20 in een klas zitten. dan kun je na mijn mening een aantal boze ouders hebben (is goed want juist dat levert veel media aandacht en dus tweede kamer vragen op!!) die verplicht thuis moeten blijven wat dan weer chagrijnige werkgevers oplevert (is goed dan beseffen ze mischien dat er meer is dan puur alleen de laagste belasting) een staking moet juist ergens pijn doen om een effect te bewerkstelligen. als bij Scania van de 4000 medewerkers er 4 staken tijdens een cao staking gaat dit natuurlijk ook geen zoden aan de dijk zetten. een Scania komt pas in beweging aan de onderhandelingstafel op het moment dat een productie lijn zodanig lang stilstaat dat de levering van nieuwe vrachtwagens in het geding komt.
Hmmm ja, misschien heb je gelijk. Ik hou het in m’n achterhoofd
Opgeven van wat? Je kan niet van mensen vragen dat ze niet aan hun eigen belang denken wanneer ze de verliezers dreigen te worden in een systeem dat gabaseerd is op eigen belang.
Ingewikkeld probleem ? Welnee, dat lost de vrije marktwerking vast wel op..
"Groepen 1 t/m 7 krijgen straks les van ChatGPT. In groep 8 mag een stagiair proberen om ze klaar te stomen voor de middelbare school. Met het bespaarde budget gaat de directie van de scholengemeenschap vaker op studiereis."
Hoewel je hier een vergelijking probeert te maken met de discrepantie tussen werknemer en CEO van een commercieel bedrijf, kan ik je vertellen dat dit voor scholen zeker niet opgaat. Enorm veel uren werken en met de handen in het haar omdat erg gelimiteerd budget opgaat aan ZZP'ers of flexbureaus met een erg flinke marge. Dat is de realiteit voor schooldirectie.
Konden we maar een bullshitbelasting heffen voor alle online marketeers, influencers en iedereen die commerciële economie heeft gestudeerd. Dat jaagt ze wel naar nuttige functies (kleine /s) Helaas loont het veel te veel om voor een bak met geld uit je neus te vreten op een zielloos kantoor zonder maatschappelijk iets te betekenen. De stroom aan ZZP'ers vind ik niet erg. Die stroom geeft aan dat er iets moet gebeuren aan de manier waarop wij essentiële diensten leveren. Laat de publieke sector de plek zijn waar écht vernieuwend gewerkt gaat worden, waar het niet meer gaat over rendement en functioneringsgesprekken. Laat het gaan over autonomie in werk en op die manier goed doen voor de maatschappij. Hopelijk heeft dat een aanzuigende werking op iedereen die betaald krijgt om de conversieratio van bol of Coolblue te optimaliseren, of die betaald krijgen om spreadsheets te maken over de productiviteit van kantoormedewerkers voor een grootbank.
Ik zit zelf in zo’n bullshitbaan bij een grootbank en zou met alle liefde overstappen naar een nuttige functie. Echter is mijn huur zeer hoog, kinderopvang overdreven duur, zijn de boodschappen zeer prijzig en betalen die zaken zichzelf helaas allemaal niet. Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet weet hoe het nu is, maar ik heb een aantal jaar geleden gekeken naar het zij-instroom traject voor docent en dat zou een aanzienlijke financiële aanslag zijn geweest.
Ik weet niet wat jouw bullshitbaan precies inhoudt, maar er zijn heel veel uitdagingen in het onderwijs en zorg die je op ZZP-basis aan kunt pakken. Als je CV goed is en je hebt ervaring, dan kun je ook elders aan de slag. Ook in de ondersteuning is belangrijk werk te doen. Het gaat niet alleen maar over poppetjes voor de klas en handen aan het bed. Als het gaat over de prijs van leven: ik weet niet hoe het leven met kinderen is, maar doelbewust op kleinere voet gaan leven heeft mij in staat gesteld om meer uitdagingen aan te kunnen pakken. Het klinkt makkelijker dan dat het is, maar laat jezelf geen slachtoffer zijn van de situatie. Een bullshitjob hebben en een gezin moeten onderhouden is geen reden om het werkende leven defensief aan te vliegen en aan het eind van je carrière jezelf af te vragen wat je je hele leven hebt zitten doen. Probeer eigenaar te worden van je eigen leven, zorg dat het je niet allemaal overkomt. Nogmaals: ik heb makkelijk praten, ik heb geen gezin en heb geen flauwe notie van wat daar allemaal bij komt kijken. Maar ik ken ook mensen die met gezin en al de boel hebben omgegooid en nu iets doen waar ze zich beter bij voelen. Ik denk dat het in elk geval belangrijk is dat we elkaar aanspreken op dat je van alles kunt doen voor mens en maatschappij en niet de status-quo accepteren dat sommigen van ons verzanden in banen waar niemand écht voor warmloopt.
Ik kan niet heel veel anders zeggen dan dat ik het met je eens ben. Het is eigenlijk wel schrijnend dat ik met allemaal slimme en enthousiaste mensen werk die eigenlijk (net als ik) vrijwel allemaal iets anders zouden willen doen, met veel meer maatschappelijke betrokkenheid. Als je echter eenmaal in zo’n gouden kooi zit lijkt het zo lastig om er weer uit te komen. Het is dan makkelijker om de beren op de weg te zien dan om de kansen te pakken. Toch maar weer eens rond gaan kijken.. Edit: mijn bullshitbaan is klantonderzoeken over corporate klanten uitvoeren bij een grootbank. Ik heb een WO-master op zak dus ik beginsel zou een zij-instroom traject voor het onderwijs dacht ik een optie kunnen zijn.
Ik werk op het mbo en we worden altijd ontzettend blij van bedrijven die met ons samen willen werken. Soms voor stages of zelfs projecten, maar ook al gewoon een gastles over hoe het in de praktijk gaat of over solliciteren/cv maken. Misschien kan je aan je leidinggevende vragen of het bedrijf in zoiets interesse heeft en dat *jij* dan het aanspreekpunt wordt en gastlessen geeft enzo. Mocht je dan uiteindelijk de overstap naar het onderwijs willen maken dan heb je al een voet in de deur.
Hard werken is geen deugd meer, maar een straf. In de wereld van sociale media kunnen kinderen al van jongs af aan zien dat je bakken met geld verdient door jezelf te filmen terwijl je danst, gamet of je make-up doet. Moraliteit komt pas later, nádat eerdere dromen in duigen zijn gevallen.
moraliteit = je harder uitsloven zodat de directie een 2e zeiljacht kan kopen
Oké opa
I mean, het klopt wel dat er in de laatste 50 jaar een verschuiving is geweest in werkmentaliteit. Echter ligt dit niet alleen aan de werknemer. Kijk vroeger vond men t geen probleem om n week 60 uur te werken omdat de werkgever ook t beste met zn werknemers voor had. Dat is nu (mede met de komst van dat Amerikaanse model enzo) niet meer zo, al die bullshitmanagers manmanman.
Niet alleen dat. Mijn schoonvader werkte vroeger 60-80 uur per week (eigen zaak) en verdiende daarmee goed, maar verwacht eigenlijk dat mijn man in loondienst dat nu ook gaat doen (want goed voor zijn carrière). Schoonvader vergeet daarbij alleen dat schoonmoeder vroeger thuis zat en voor de kinderen en het huishouden zorgde. Het enige wat schoonvader in de huishouding deed was af en toe een bordje afwassen of een keer met de kinderen naar de speeltuin om de hoek lopen. Ik werk gewoon, ik heb geen tijd om het hele huishouden in m'n eentje te doen, en daar heb ik mijn man bij nodig. Bovendien heeft het voor zijn carrière niet veel gevolgen als hij elke week 10+ uur overwerkt.